TORNACI OLMAYA KARAR VERDİM

Keçe şapkayı plastik mutfak kabının tersinde yapmak zor gelince kalıp yaptırmaya karar verdim.Marmaris marangozlarını dolaştık.Kimse yapmıyor.Herkes Tornacı Kâzım'ı tavsiye ediyor.Türk işi yer tarifleri ile zar zor bulduk adamı.Önünden geçiyor görmüyormuşuz meğer.Tahmin edilecek gibi bir yer değil ki.İzbe bir kapı,ne bir tabela, ne bir hayat belirtisi.Bakındığımızı gören biri karşıki çay bahçesinden elleri cebinde ''kime baktınız?'' diye geldi.Kâzım usta kendisi imiş.''yaparım, kütük getirin bende yok'' dedi.Yer târif etti, gidip aldık.İstediğim yükseklikte iki parçaya böldürdük.Dağ gibi çam kütüğü yığılı, içlerinden uygun olanını bulmak ne zor oldu bilemezsiniz.Seçme şansı verilince insan ''bulmuşken en uygununu alayım'' derdine düşüyor.Neyse ki kovulmadan seçtim birini:))) Kâzım Usta da beğendi, başladı çalışmaya.O izbe yerin içinde neler yokmuş meğer.O çok pahalı âletlerin çalınmama sebebi çok ağır olmalarıdır kesin.O çalışmaya başlar başlamaz ''torna'' denen âlete âşık oldum.''Bana bundan al'' deyince, benim sabırlı kocam attı kahkakayı. Haydi o kadar büyüğü olmayıversin canım benimki.Minyatürüne de râzıyım:))) Süper bir makine.Ustayla beraber kütüğü  sıkıştırdık tornaya, başladı dönmeye.Usta neresine keski tutarsa orası oyuluyor.Dura kalka, ölçe biçe, nasıl istediğimi sora sora yaptı .Kimse böyle birşey istememiş bugüne kadar.''Eh mâdem, kapıya bir tabela as, hem arayan seni rahatça bulsun. hem de belirt ''Şapka kalıbı yapılır'' diye'' dedim.Gülüyor.İşte kalıplarım.Kocam sağolsun, onları benim için güzelce zımparaladı, vernikledi.

Kalıpları görüp beklentileri yükseltmeyelim lütfen.İnsan içine çıkacak gibi olmazlarsa göstermem:)))