NAZAR DEĞDİ

Koca bebeklerimizden en sevimlisine nazar değdi. Tam sokakta oynamaya alışmışlardı ki, bu güzelime motosiklet çarptı.Fark etmesem şimdiye kadar çoktan ölmüştü.Tesadüfen gece yarısı evde koku olmasın diye çöpleri atmaya çıktım ki ne göreyim? Yolda yatıyor.Oyun oynuyor sandım.''bak kerata yola yatılır mı gel buraya'' diye seslendim.Tık yok.Yanına koştum yerde bir avuç kan.Ölmemiş ama can çekişiyor.Ağzından burnundan kan fışkırıyor.Uğradığım paniği anlatamam.O andan itîbaren veterinerlerdeyiz.Kafadan darbe almış.Beyin sarsıntısı geçiriyor.Ağzına şırıngayla besliyoruz.Hiç kendini bilmiyor.Epilepsi krizleri geçiriyor.Son ümit kortizon tedavisi başladı.Gözbebekleri yeterince hızlı açılıp kapanmıyor.Yakını göremiyor sanırım.Çiğneme yeteneği yok oldu.Dengesi biraz var ama kalkınca hep sol tarafına doğru ilerliyor.Kriz anları da çok üzücü.Çoğu zamanı uykuda geçiyor.Söz verdim ona iyileşirse evimizin kedisi olacak. O bize öyle neşeli günler yaşattı, öyle kahkahalar attırdı ki hiçbir eğlence yerinden böyle zevk alamazdık. Umutla tedaviye devam ediyoruz.