AİLEMİZİN KÜÇÜK ÜYELERİ

 Sîmasız'ımızın, açık seçik bir sîması olduğunu, güneşli bir havada, bahçede resmini çekerek göstermek istedim:))

Kendisi kısa sürelerle ihtiyaç görmeye dışarıya çıkar ve hemen döner. Hiç ses çıkartmadan kapının önümde oturup onu içeri almamızı bekler. Biz de onu döndü mü diye ikide bir kontrol edip, bekletmeden içeri alırız. Bazen kapıdan boğuk ve acaip inleme sesleri gelirse anlarız ki avcılık yapmış ve bize haber veriyor. Merakla koşarız kapıya. Sayesinde envai çeşit sürüngen, böcek, yavru yılanlar tanıdık. Hiç Peygamber Devesi görmemiştim, sayesinde sersem sepelek hâle getirmiş olsada gördüm:) Son iki avının resimleri aşağıda:)) Maalesef elinden sağ kurtaramıyoruz. Zaten ben o hayvancıkları ona çaktırmadan, kağıt havluyla alıp karşı bahçeye atmadan içeriye girmiyor.

 Nasıl? Ne güzel suratı var değil mi?

 Avını koruyor:))

Sıcaklarda böyle yayılır. Dik açılı yerlere yatmayı da çok sever.

Soğuklarda da tortop olur:))

Babası bazen onu Batman yapar:))

Annecik, peşine düşüp gelen kara kediyi kolluyor. Kara kedi de nasıl güzel. İlk defa gördüm yakışıklıyı:))

Gelelim çapkın Paşa'mıza. Yazın çok zayıflayıp korkutmuştu bizi. Şimdi tam kıvamında. Çakı gibi delikanlı oldu. Aklı fikri yemekte  ve kızlarda. Geliyor, yiyor, uzun uzun uyuyor sonra doğru sokağa. Yağmur, çamur umurunda değil. Her gelişinde yakalayıp temizliyoruz, tarıyoruz keratayı. Yağmurdan şikayetimiz olmuyor pek, hazır yıkanmış olduğundan, kurulayınca beyaz tüyleri pamuk gibi oluyor:))

Biz bu güzelleri çook seviyoruz:)))