TURUNÇATA

   Sevgili Leylak Dalı'mızın gazıyla, bahçede çürüyüp gidecek olan turunçları değerlendirmeye karar verdim. Ben öyle yiyecek, içecek işlerinden pek hazzetmem. Yemeyi içmeyi pek severim de, yapmayı hiç sevmem. Aşkla ve şevkle yemek blogu yazanlara pek şaşarım bu yüzden. Yemek işleriyle uğraşmıyor muyum? Uğraşıyorum tabii mecburen. Ancak en seri yapılanlarını tercih ediyorum:)) ''Mıncıkla buzdolabında beklet, bir daha mıncıkla tekrar beklet''   I ıh, daral gelir bana.
   Ancaaak. bakalım bu çok emek vererek hazırladığım turunç konsantresini nasıl bulacaksınız?
Yazın yeşilken limon niyetine kullandığım, şimdi yeterince olgunlaşmış turunçlardan bir poşet dolusu topladım.

Leylak'ımın verdiği tarife göre, çok nadide, hiç birinizde eşi benzeri bulunmayan mutfak terazimle 1kg. şeker tarttım.

Şekerimi tencereme alıp, üzerine iki su bardağı su ekleyip kaynamaya bıraktım.

Şurubum kaynarken ben ne yaptım? Yağmur suyuyla mis gibi yıkanmış turunçlarımı limon sıkacağıyla ( Sıkma aletinin kirlenecek parçalarını yıkamaya üşendiğimden ve de kullanmaya kullanmaya montajını da unutmuş olabileceğimi  düşünerek) sıkı sıkıverdim. Turunç beni hayal kırıklıına uğrattı. İçi küçücüktü ve çekirdekten geçilmiyordu. Kolay sıkıldı, ancak koca poşet dolusu meyveden hepi topu 750 ml. civarında su çıktı. Bir tadına baktım kiii... nasıl ekşii, nasıl ekşii.. adeta limon:))

Leylak'cığımın tarifine göre bu meyve suyunu kaynamakta olan şerbet kıvamını alınca, üzerine ilave edip bir taşımda beraber kaynatacaktım ancak, zaten çok az çıkmış olan usaredeki C vitaminini de kaynatıp yok etmeyeyim diye, şerbet soğuduktan sonra içine kattım. Mis gibi bir konsantre oldu. Suyla seyreltip tadına bakınca çok beğendim. Tadı limonata, kokusu turunç. Öyleyse adını Turunçata koydum:)

1250 ml. konsantrem oldu. Şişeledim, buzdolabına kaldırdım. Her gelenin üstünde deneyeceğim:))
 Bu tarifi Leylak Dalı'cığımız bana iki cümleyle verdi. Ya turunç reçeli tarifi verseydi? Yanmıştınız o zaman:)))